Η Λήμνος είναι ένα νησί του ΒΑ Αιγαίου γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων για τον πολιτισμό της. Ο Όμηρος την χαρακτηρίζει ως ‘’την πιο αγαπημένη από όλες τις στεριές και ‘’αμιχθαλόεσσα’’ Κατά καιρούς της έχουν δώσει πολλές προσωνυμίες όπως: Σιντηίς, Υψιπύλια, Αιθάλεια ,Πυρόεσσα ,Δίπολις ,Σταλημένη. Ο Welcker συσχετίζει τη λέξη Λήμνος με το λήιον (σπαρμένο χωράφι). Το όνομά της παρέμεινε αναλλοίωτο στους αιώνες, έχει ρίζα φοινικική και σημαίνει ‘’λευκή’’ καθώς είναι χθαμαλή (χαμηλή) και άδεντρη αφού από μακριά φαντάζει ασπριδερή-λευκή.
Σταυροδρόμι πολιτισμών από την αρχαιότητα η Λήμνος.
Ο Ήφαιστος , ο αρχιμεταλλουργός των ολύμπιων θεών, σε μια διένεξή του με το Δία απογειώνεται ανώμαλα στο έδαφος του νησιού και οι Σίντυες του περιθάλπουν το κουτσό του πόδι. Εκείνος για να τους ευχαριστήσει τους μαθαίνει την τέχνη της φωτιάς. Εκείνοι τον λατρεύουν και γίνεται ο πάτρωνας θεός τους. Επίσης λατρεύουν και άλλους θεούς και θεές όπως τη θαλασσινή θεότητα Λευκοθέα, τη Μεγάλη θεά Λήμνο, την Κυβέλη τον Απόλλωνα, την Άρτεμις , τη Σελήνη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Φιλοκτήτης σταματάει το ταξίδι του για την Τροία εδώ μετά από δάγκωμα φιδιού. Οι Αργοναύτες σταμάτησαν το ταξίδι προς την Κολχίδα εδώ . Γνώρισαν τις γυναίκες του νησιού και ο
Ιάσωνας παντρεύεται την βασίλισσα Υψιπύλη, κόρη του βασιλιά Θόαντα και κάνουν ένα γιό τον Εύηνο. Κάτοικοι του νησιού στους αιώνες είναι οι Σίντυες, οι Πελασγοί, οι Αθηναίοι, οι Πέρσες, οι Βυζαντινοί, οι Οθωμανοί και οι Γερμανοί.
Η καρδιά του νησιού χτυπάει στην πρωτεύουσα Μύρινα, απλωμένη από τον Τούρκικο Γιαλό έως το Ρωμαίικο Γιαλό, από ψηλά στέκεται το επιβλητικό ενετικό κάστρο της καταφύγιο των ελαφιών ‘’φρουρών’’ του και το λιμάνι. Θα περπατήσετε στα στενά πλακόστρωτα σοκάκια, θα ακολουθήσετε το δρόμο της αγοράς που θα σας οδηγήσει στην άλλη άκρη με τα εντυπωσιακά αιγυπτιακά αρχοντόσπιτα.
Σταματήστε για ένα καφέ, αγοράστε ντόπια προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας : φλωμάρια, μέλι, τυριά ,παξιμάδια , βενιζελικά και φυσικά τα φημισμένα κρασιά της.
Ο αρχαίος θεός Ήφαιστος, καλλιτέχνης και αρχιμάστορας, με την αέναη δύναμη του ηφαίστειου που δημιούργησε τον τόπο μας, δημιούργησε σε αυτά τα χώματα που τον φιλοξένησαν. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και οι μεγάλες δυνατότητες του νησιού ώθησαν την φαντασία των αρχαίων Ελλήνων να το ορίσουν ως την κατοικία και το εργαστήριο αυτού του τόσο ξεχωριστού θεού, και να θεωρήσουν την πρόοδο των άξιων κατοίκων ως ανταπόδοση του Ήφαιστου στην φιλοξενία τους.
Από αυτή την άρρικτη σχέση προκύψαν πολλές ιστορικές αναφορές, με σημαντικότερη την πόλη Ηφαιστία, τη μεγαλύτερη και αρχαιότερη του νησιού που άκμασε για αιώνες. Η ίδια η λέξη ΕFΙΣΘΟ (Heffisto) αναγράφεται ξεκάθαρα στο χαλκιδικό αλφάβητο, στην επιγραφή της επιτάφια Στήλης των Καμινίων (510 πΧ), άμεση αναφορά είτε στο θεό Ήφαιστο είτε στην πόλη Ηφαιστία. Η στήλη θεωρείται πολύ σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα και αποτέλεσε και την δική μας αφετηρία για να δώσουμε όνομα στα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδά μας, γεννήματα της ίδιας ευλογημένης γής.
